Στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης ασχοληθήκαμε με το βιβλίο: “το δέντρο που έδινε” του Σίλβερστάιν, αφού θα παρακολουθούσαμε και την παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας.
Έτσι λοιπόν αρχίσαμε…..
Τα παιδιά παρατήρησαν το εξώφυλλο του βιβλίου. Ποιος μπορεί να είναι ο τίτλος; τι έδινε το δέντρο; τι μπορεί να μας δώσει ένα δέντρο; τι νομίζετε ότι μπορούμε να δώσουμε εμείς; Γίνεται καταγραφή των απαντήσεων των παιδιών.
Το διαβάζουμε. συναισθήματα που νοιώσαμε για το δέντρο για το παιδί…
Χρονική ακολουθία της ιστορίας και αναδιήγηση από τα παιδιά.
Παίζουμε σε ζευγάρια το δέντρο και το παιδί. χορεύουν με τη μουσική. μόλις σταματήσει η μουσική το παιδί δέντρο μένει ακίνητο ενώ το παιδί χορεύει γύρω του και ξεκουράζεται κάτω από τη σκιά του.
Παίξαμε με τα ρήματα και τις αντίθετες λέξεις, όπως παίρνω-δίνω, ανεβαίνω -κατεβαίνω…….
Το βιβλίο επίσης ήταν μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε και για τον κύκλο της ζωής του ανθρώπου.
Μάθαμε τραγούδια για το μήλο και τη μηλιά και την αγάπη… τα ζωγραφίσαμε και τα χορέψαμε.
Παίξαμε με αινίγματα αλλά και με τις φωνούλες Μ και Δ.
Δημιουργήσαμε την ακροστιχίδα της αγάπης. τι θα ήταν η αγάπη αν ήταν λουλούδι; αν ήταν χρώμα; πως δείχνουμε την αγάπη;
Παρακολουθήσαμε την ιστορία μέσα από το διαδίκτυο.
https://www.youtube.com/watch?v=if_PTrX1dNA
και βρήκαμε διαφορές με την ιστορία του βιβλίου.
Ετοιμάσαμε και δώρο για τους συντελεστές της παράστασης…
Και ήρθε η ώρα για να παρακολουθήσουμε και την παράσταση. Στο Χώρο Τεχνών…
Και αφού επιστρέψαμε οι δραστηριότητες συνεχίστηκαν μέσα στην τάξη.
Ποια ήταν το πιο αστείο σημείο της ιστορίας μας;
Σύγκριση των τριών ιστοριών: Βιβλίο-διαδίκτυο-θέατρο. Ομοιότητες και διαφορές.
Παίξαμε παιχνίδι ρόλων και ζωγραφίσαμε: Τι μπορεί να λέει ένα δέντρο; τι μπορεί να ρωτάει ένα παιδί;
